Κύκλος Εργαστηρίων για παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολεία
Πώς σας φαίνεται να γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω; Πώς μπορεί ένα παιδί να προσεγγίσει τις ασυνείδητες μνήμες και να ανακαλέσει την αίσθηση της ανάμνησης; Με ποιο τρόπο θα συνδεθούμε με τις σωματικές, συναισθηματικές και νοητικές μας αισθήσεις και πώς αυτή η σύνδεση θα μας επιτρέψει να επηρεάσουμε το μέλλον μας; Αυτό το εργαστήριο μουσικοθεραπείας έχει ως στόχο να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά τον ήχο και τη μουσική ως εργαλείο προκειμένου να προσεγγίσουν την υπολανθάνουσα μνήμη και να ανακαλέσουν αισθητηριακές και σωματικές αναμνήσεις από τη βρεφική ηλικία,προσπαθώντας να αποκτήσουν επίγνωση των διαφόρων νοητικών – ψυχικών μοντέλων, προτύπων και μοτίβων που έχουν προκύψει από τη σχέση γονιού – παιδιού. Η πρώτη σχέση προσκόλλησης (μητέρα – βρέφος) και στη συνέχεια η σχέση με τον πατέρα αποτελούν σχέσεις προσκόλλησης που δημιουργούν μοντέλα που φιλτράρουν την αντίληψή ενός παιδιού, συνθέτουν τις αντιδράσεις του και οδηγούν σε χαρακτηριστικούς για το κάθε παιδί τρόπους ύπαρξης και τρόπους που βλέπει τον εαυτό του και τους άλλους.
Πώς άραγε αντιμετωπίζουμε τις ενοχές; Πώς αισθάνεται κανείς όταν θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για μια άδικη πράξη ή για κάποια απαγορευμένη επιθυμία είτε πρόκειται για την αλήθεια είτε για κάποια φαντασίωση; Πώς συνδέονται οι ενοχές με τη γονεική αποδοκιμασία και με ποιο τρόπο ενδοβάλλονται σαν συνείδηση στη διάρκεια σχηματισμού της παιδικής ιδιοσυγκρασίας; Πώς θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά το αίσθημα αυτομομφής και ανάγκης για τιμωρία που μπορεί να προκληθεί από τις ενοχές; Με τη μουσική ως εργαλείο θα ακούσουμε τις ενοχές μας και θα δημιουργήσουμε ένα μουσικό πλαίσιο όπου θα χωράει κάθε είδους ενοχή, με σκοπό να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν και να αξιολογήσουμε αν τα συναισθήματα αυτά παρεμποδίζουν τη φυσιολογική λειτουργικότητα.
Το στρες συχνά εμφανίζεται στα παιδιά αποτελώντας μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση συνοδευόμενη από ψυχοφυσιολογικές μεταβολές σαν απάντηση σε αναμενόμενο κίνδυνο. Αντίθετα με το φόβο, στο άγχος, ο κίνδυνος, ή η απειλή, δεν είναι πραγματικός, αλλά παρουσιάζεται σαν μια ασυνείδητη σύγκρουση. Με εργαλείο τη μουσική τα παιδιά θα αναπαραστήσουν τις φυσιολογικές και ψυχολογικές μεταβολές που νιώθουν κατά τη διάρκεια του έντονου στρες και θα προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν σε ποιες περιπτώσεις εξαντλούνται από τέτοια συναισθήματα διαρκούς έντασης
Ποιός είναι ο ρόλος που αναλαμβάνω σε μια ομάδα. Πώς αλληλεπιδρώ και πώς κατανοώ τη συμπεριφορά μου μέσα από το συσχετισμό των σχέσεων; Πώς αντιλαμβάνομαι τη δυναμική τους και τι συναισθηματική θέση παίρνω απέναντι σε αυτές; Ποιοί είναι οι συγκινησιακοί και συναισθηματικοί παράγοντες που με οδηγούν στην επιλογή του ρόλου μου; Ο συμβολισμός των οργάνων, η μουσική πρωτοβουλία, η ενόρμηση και η παρορμητικότητα μπορούν να αποκαλύψουν σπουδαία στοιχεία για τον τρόπο που συσχετίζεται κανείς σε μια ομάδα και κυρίως να οδηγήσει στην ενδυνάμωση των διαπροσωπικών σχέσεων των παιδιών.
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Γιώτα Ανδρεοπούλου είναι μουσικοθεραπεύτρια και μουσικοπαιδαγωγός. Αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (2004) και από το Πανεπιστήμιο Βαρκελώνης (Les Heures, Master στη Μουσικοθεραπεία, 2006). Από το 2007 εργάζεται ως μουσικοθεραπεύτρια ιδιωτικά αλλά και σε συνεργασία με διάφορες δομές και φορείς δουλεύοντας με διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες σε ποικίλα θεραπευτικά και εκπαιδευτικά πλαίσια. Συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστήμιου Πατρών «ΠΑΥΕΥΣ» (2014 – 2015), εργάστηκε ως μουσικοθεραπεύτρια στο θεραπευτικό παιδαγωγικό κέντρο «Μέριμνα» (2011 – 2014), και ως Εργαστηριακή συνεργάτης στο ΤΕΙ Πάτρας, τμήμα Κοινωνικής Εργασίας (2010 – 2011).
Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, σεμινάρια και εργαστήρια στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Παράλληλα λειτουργεί διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα μουσικής έκφρασης και αυτοσχεδιασμού σε βρέφη, παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Από το Σεπτέμβρη του 2015 διατηρεί τον διευρυμένο χώρο θεραπείας και εκπαίδευσης «murmur» Εργαστήρι Μουσικής Εμπειρίας και Αυτοσχεδιασμού.
